Bundan daha çok değil 15 gün önce bölünmüş, ikiye ayrılmış, birlikteyken sen ben, bütünken siz biz, bizler onlar ayrışması daha da derinleşeye başlamış, bense anlamsızlığa anlam vermekle meşgulken, insanların yüzündeki ifadelerden, ağızlarında düğümlenen kelimelerden, gözlerindeki umutsuz ve kaçamak bakışlarını gözlemlemek içimdeki yaraları daha derinleştirirken yüreğime inen hançerin ucunu hissedebiliyordum. Bu psikolojide genelde başkalarının bakış açısından farklı olarak, şu hayattan kaçıp kısa bir mola vermek lazım ifadesi benim için hayatın ta kendisine, içine, derinlerine gidebildiğim, yaşadığımı hissettiğim doğayla buluşmak için hafta sonunu iple çekmekteydim.
Huzur bulaştıran ormandan
Planlar hayatla biraz daha iç içe olabilmek adına kamp kurmak üzerine idi ama elimizde olmayan nedenlerle iptal etmek zorunda kalmıştık.
Yaklaşık 1 sene önce yürüdüğümüz, Benli yaylasına doğru yola koyulur vaziyette kendimizi bulmuştuk. Son dönemlerde zaman yetersiz bahanelerinin ardına sığınmadan, öğlen saatlerinin bitimine yakın bir saatte de olsa tamamen doğaçlama yürüyüşler artık alışkanlık halini almaya başladı.Kafamızda belirli bir hedefimiz olmasa da konum olarak yerini bildiğimiz eğriova göletine, Benli yaylasının farklı bir bölgesinden girdiğimiz ormanın derinliklerinden her adımda atmosferi soluyarak yürümeye başladık.
Orman derinliklerine ilerliyoruz
Zirveye yakın noktadan iniş istikametindeki yürüyüşümüz hızlı ilerlemiş Karaşar yaylasına kadar ulaşmıştık. Eğriova Göletine yaklaşık 2 km gibi bir mesafe kalmasına rağmen, zamanı doğru kullanıp, dönüş istikametimizin de sürekli tırmanış olması nedeni ile Karaşar yaylası karşısında, uzaklarda karlı zirvesi ile bizi selamlayan Köroğlu dağı manzarasında yemeğimizi ve kahvemizi yudumladıktan sonra dönüş için hazırlıklarımızı yaptık.
Yemek Molası
Karaşar Yaylası - Uzakta Köroğlu dağı
Bir müddet yoldan ilerledikten sonra, orman derinliklerinden zirveye doğru ilerleyişimizi sürdürdük.
Zorlu , yorucu ilerleyişimiz Denis ile beni zorlasada yüzümüzdeki mutluluk ifadesi hiç bozulmuyor, zirveye doğru yer yer erimemiş karlarda bıraktığımız izlerimiz ile yürüşümüzü sürdürdük.
Ormanda zirveleri yokluyoruz
Orman içerisinde ki ilerleyişimiz aracımıza kısa bir mesafedeki orman yolu ile keşişmesi sonucu biraz daha rahatlamış, peşimizden bizi kovalayan yağmur bulutlarına yakalanmadan aracımıza vakitli bir şekilde ulaşmış olmanın da şanslı vaziyeti ile dönüş istikametine doğru aracımızdaki yerlerimizi aldık.
Yürüyüşün son metrelerinde Denis
Onca saat tırmanmış olmak bile neşemizi hiç bir şekilde söküp atamamış, üzerimize yüklendiğimiz pozitif enerji ile geçireceğimiz ilerki günlere hazır evimize ulaştık.
Kimi sıkı sıkıya tuttunmanın kişiyi güçlü kıldığını düşünür, kimi de gerektiğinde bırakabilmenin. Sylvia Robinson
Yaşam önüne çözmen gereken sorunlar ve testler çıkartmaya devam edecek ama yaşama gergin değil, rahat yaklaştığında en zor durumdan bile zevk alacak bir şeyler bulabileceksin.Her şeyi söylemesi yapmaktan kolaydır.......
Yaklaşık 20 yıl önce tanıştığım o zamanlar hayat yolumu çizmemde bana cesaret veren ve yukarıdaki cümlelerde ki mesajı ve buna benzer bir çok mesajlarında bana rehberlik eden kitapda yazıları hayatımda uygulamak ve kendime dönüp muhakeme yaptığım en iyi ortamın doğanın içinde yer almak olduğunu biliyorum.Aslında insan doğanın bir parçası olma özelliğini sanırım kendine geliştirdiği yeni yaşam biçimleri ile kaybetmiş, belki de aslına dönmek için sonu olmayan bir döngünün içinde kaybolmuş vaziyette.
Yürüyüşün başlangıç kısımları
Hayat bize daima kendi isteklerimiz doğrultusunda olanaklar sunmuyor, bu yüzden isteklerimizin esiri oluyoruz.Bu da endişe, çaresizlik ve umutsuzluk yaratıyor.Küçük arzuların peşinden gitmek geçici doyumlar verebiliyor ama kalıcı mutluluk sağlamıyor.
Yaşamın olağan akışı içinde kendimi en çok mutlu hissettiğim doğanın içinde olabilmek için günleri saymak ne kadar tuhaf bir duygu ama kendimize kurduğumuz yaşam modeli içinde ki en büyük eksikliğimizi gidermek için bazen günler saymak gerekebiliyor.
O günlerden birisi ve yola çıkmak için saatler kalmış, Denisin kursu olması nedeni ile üzerimde ki sorumlulukları paylaşamamanın verdiği zorunluluk nedeni ile son zamanlarda üşengeçlik yapmadan öğle saatlerinde düşüyoruz yollara.
Buluşmak için can attığımız manzara
Denis bütün haftanın verdiği yorgunluk ve bir kaç gündür yaşadığı rahatsızlık nedeni ile arka koltukta yarı bükük vaziyette belki de bugüne kadar tatmadığı en güzel uyku halinde iken, biz ise Serdar ile hayatın karşımıza koyduğu sorunları irdelemek ile meşgulüz.Zaman ilerleyip kilometreler bir biri arkasında kalmaya devam ederken Serdar ın neyse Ömer boş ver güne odaklanalım nidasıyla, seyahatimize odaklandık.
Doğa yürüyüşlerine başladığım 2006 yıllarda Yücel Elibüyük hocam la gediğim bu bölge ile aklımın bir kenarlarında kazınan hatıraları ile Serdar, Denis ve ben orman derinliklerine doğru ilerlemeye başladık.Son zamanlarda eskisi gibi önceden arazi üzerinde rota çalışması yapmadan tamamen doğaçlama, zamanı doğru kullanarak o an içimizden nasıl gitmek geliyorsa o şekilde yürüyüşümüze devam ettik.Bölgede mevsim geçişi olması nedeni ile oldukça yoğun yağmış karlar yer yer erimiş olsada genel olarak durmakta, güneşin sıcak yüzü ile tanışan toprakta açılan alanlarda çiğdemler kendini göstermeye başlamış, sanki bizde görsel bir şölen hazırlamışlardı.
Renk renk çiğdemler
Denis ile uzun zamanadır birlikte doğada vakit geçirmemiştik, hepimizi etkileyen ayaklarımızın içinde hissettiğimiz kar suları Denisin biraz canını sıksada, her adımında onun ne kadar mutlu olduğunu görmek, yoğun okul ve kurs temposundan bir nebze uzaklaşmasını sağlamak benim içinde mutluluk verici idi.
Şırıl şırıl akan dere kenarında Serdarın bulduğu kuru alanda, en lüks restaurantlarda bile bulamayacağımız manzara eşliğinde öğle yemeğimizi yedik.
Yemek Molası
Artık biraz daha fazla yürümeye odaklanıp ormanın içinde ilerleyişimize devam ederek ismini daha sonradan öğrendiğimiz Dümenler köyü yaylası ve göletinden sonra, Çoğullu köyü yaylasına ulaştık.Yaylalar üzerinde ki kardan kurtulmanın zamanını beklediğinden yayla sakinleri de henüz teşrif etmemiş,dolayısı ile yaylalar üzerindeki yaban havasını atamamış.
Yayla evleri
Nasıl bir yayla evi ise
Günümüzde insanın şehirde kurduğu yaşantıyı yaylalara aktarı taşıması çok manidar, yapılaşma ve evler şehiri aratmayacak nitelikle..
Çoğullu yaylasından sonra içimize, hücrelerimize kadar sindirdiğimiz oksijen ve hafızalarımıza kazıdığımız hayatla bağlantı kurduğumuz sessizlik, kuş sesleri, çiğdemler ve ormanın yeşillikleri eşliğinde aracımıza doğru yöneldik.9 kilometrelik yürüyüşümüzü termostaki çayımızla taçlandırdık.
Dumenler yaylası göleti
Çogullu Yaylasından manzara
Bir sonrakinin ne zaman ve neresi olacağı ümit ve beklentisi bizi ayakta tutmaya devam edecek....
Her günü son günmüş gibi yaşayın Nasıl olsa bir gün haklı çıkacaksınız!
Steve Jobs
Bazen insanlar sigaradan
aldıkları bir tadımlık nefesin hiç bir şeye değişmeyeceğini saatlerce
anlattıkları olmuştur.Benim için de eskisi gibi sıklıkla yapamadığım ama fırsat
buldukça bir tadımlık nefes için bile geldigimiz doğada yaşadıklarımızı ve
hissettiklerimi saatlerce anlatabilir, yaşadiğim an ve hatıraları uzun süre
sonra bile metre metre anlatacak kadar
hafızamda kazınacağını bilmek beni hep ayakta tutmustur.
Hayatla gerçek anlamda
bağlantı kurmak , rüzgarın ağaç dallarını sallarken üzerinden düşen kar kütlesinin
havada dans eden tanelerini izlemek, yeşilin beyazla kardeşliği , ayaklarımın
altında ezilen karların çıkartiği o hışırtı sesi, bazen üzerinde agaçlarin
siluetini yansıtan suyun üzerinde ki tablo, rakım yükseldikçe küçülen agaçlar, sessizliğin sesini
dinlerken, göremedigin ama sesini
duyunca hayalinde imgeledigin kuşların
sesi için bugün öğlen saatlerinde ankara ili sınırlarının bitimi, Bolu ili sınırı
başlangıcında bulunan gebeler yaylasi ile alakoç yaylası bölgesi ne tamamen
doğaçlama bir yürüyüs ve bir tadimlik nefes için geldik.
Yürüyüş boyunca genel manzaramız
Arazide bulunan yoğun kar nedeni
ile aracımızı ana yola bırakarak, içinde
bulunmayı düşündüğümüz tepenin eteklerindeki yaylanın içinden doğru başlayan
yürüyüşümüz, karşilaştığımız derin kar tabakası nedeni ile kendimizi hiç riske
atmadan mümkün olduğu kadar yürüyüp, dönmek üzere verdigimiz kararla başladi.İlk
10 dakikalık zaman diliminde muhtemelen sabah aynı bölgede bulunan bir yürüyüş
grubunun açmis oldugu izleri görmemizle yürüyüşümüz kolaylaşmış
Bizden öncekilerin izleri
ama bölgeye geç
bir saatte gelmiş olmamiz nedeni yürüyüiümüze 1-1,5 saat ilerledikten sonra
dönüş için aracımıza takip ettigimiz izlerden çıkarak ilerlemenin bizi çok
yoracagını düşünerek verdigimiz yemek ve çay molası ardından tekrar aynı
güzergahtan her adımda atmosferin tadını çikararak yaptığımız 7 km`lik
yürüyüşün ardından aracımıza ulaştik. Saat 14:00 de ulaştığımız bölgede, bu
kadar kısa zamanda yaptığımız yürüyüşün bile bize kattıklarını hafızalarımıza
yerleştirdik.
Yürürken
Bu çayın tadı hiç bir şeyde yok
Artık yarınlara karşı en
ufak bir umut bile beslemediğim, kaygı ve endişelerimin arttiği son günlerden
birinde yine doğada olmanın vermiş oldugu enerji ile ve
üzerimize çöken kara bulutların bugün üzerinde yürüdüğümüz bembayaz kar
örtüsü ile kaplanıp temizlenmesi dilekleri ile evimize döndük.
Her şey bu beyaz gibi saf olsun
Bölge Ankara sınırları
bitimi, Bolu ili sınırları başlangıcında sık orman dokusu ve yüksek rakımı
dolayısı ile bulunduğumuz mevsime göre hava sıcaklığı yürüyüş için uygun, yer
yer 1 metreyi bulan genelde 50 cm ile 1 metre arasıda değişen yükseklikte kar
ile kaplı idi.
Blog sayfasındaki sıralanan tarihler, ne kadar uzun zamandır doğadan uzak ve ayrı kaldığımın bir ispatı niteliğinde artık miyadı dolmuş bilgisayar ekranımın üstünde bana doğru sırıtmakta.
İnsan hayatını kendisinin yönlendirip ve yönetebileceğine inananlardanım fakat yaşadığım son bir senelik dönemde bazen hayat ayaklarının altından akıp giderken müdahale edememenin, bazen bir köşede gerilmiş uzanan bir kedi misali gibi hayat devam ederken bir köşede sadece izlemekle yetinebileceğinin farkındalığına eriştim.
Akıntısında kapılıp onun ile birlikte çoşup eğlenmek varken, bir köşesinde bekleyip günlük monoton işlerin üstesinden gelmeye çalıştığım sıkıcı günlerin arkasından, Serdar ile birlikte zamanlama olarak geç kalmış olsak ta maksatımızın doğada geçireceğimiz 3-4 saatlik bir zaman diliminin bize kazandıracağı değerlerin farkında, her zaman ki kurtarıcı bölgesi olarak ilan ettiğimiz Kazan Güvenç köyü bölgesine geldik.Daha önce yürüdüğümüz küçük vadi içerisinde yaklaşık 7 km her adımın tadını çıkartarak, etrafı izleyerek,
sessizliğin dinginliğinin farkındalığı ve her adımda karşılaştığımız taze domuz, tilki izleri ve hemen hemen 30*40 mt ötemizden fırlayan tavşanın bize verdiği keyifle bir miktar zirve yapalım desekte, sahip olduğumuz en değerli motor ve mekanik parçalarının hopps Ömer dizlerin yağlanması gerek serzenişi ile çok daha fazla tırmanmanın anlamsız olacağı düşüncesi ile manzara eşliğinde yemek ve çay molamız sonrası, yağan kar eşliğinde dönüşe geçtik.
İçimde büyüyen huzur, dinginlik ve tatlı tebessüm ile vardığımız evimizde, hissedilen pozitif enerji
zaten sçyleyecek söz bırakmıyor.
Sonsuz sevgiyle doğa....
